اقتصادیران

دوستان عزیز، لطفا به این جمله های خبری دقت کنید!

"رونق تولید ملی در سایۀ جهاد اقتصادی امکان پذیر است؛

حمایت از تولید ملی استمرار جهاد اقتصادی است؛

رونق تولید ملی منجر به اشتغال زایی می شود؛

استقلال کشور در گرو حمایت از تولید ملی است؛

حمایت از تولید ایرانی، چرخ کارخانه ها را می چرخاند؛

و ...

شما چه تعداد از این جمله ها را با دقت خواندید؟

اصلا آیا این عبارت ها را مطالعه کردید؟

اگر مطالعه کردید، آیا تلنگری در شما ایجاد شد؟

بیایید کمی فکر کنیم؛ کمی بیندیشیم؛ کمی به اخبار اطرافمان دقت کنیم و بی تفاوت از کنارشان عبور نکنیم.

اقتصاد مقاومتی، تحریم، تولید ملی، حمایت از کالای ایرانی، و ... چندین سال است که دائما این کلمات را می شنویم، اما آیا تا کنون دغدغه ای برای این واژه ها داشته ایم؟

من و شما خوب می دانیم که شرایط اقتصادی کنونی می طلبد که ما بیشتر تأمل کنیم، بیشتر به عواقب اقتصادی کشورمان بیندیشیم.

یاد مثالی معروف افتادم که می گوید: به خاطر میخی، نعلی افتاد؛ به خاطر نعلی، اسبی افتاد؛ به خاطر اسبی، سواری افتاد؛ به خاطر سواری، جنگی شکست خورد؛ به خاطر شکستی مملکتی نابود شد و همۀ این ها به خاطر کسی بود که میخ را خوب نکوبیده بود!

در وهلۀ اول در ذهنمان هم نمی گنجد که به خاطر نعلی، مملکتی نابود شود. اما واقعیت این است که مَثَل ما نیز همین گونه است. این ما هستیم که با خرید حتی کوچکترین وسایل موجب رونق تولید ملی می شویم؛ این ما هستیم که با خریدمان اجازه می دهیم کارگر ایرانی بیکار نباشد و کار را برای هموطنانش مایۀ عزت خویش بداند؛ این ما هستیم که با خریدمان اجازه می دهیم چرخ کارگاه ها همواره در حال چرخش باشندو هیچگاه نایستند؛ این ما هستیم که با خریدمان اجازه می دهیم صادرات کشورمان زیاد شود نه واردات؛ این ما هستیم که با خریدمان اجازه می دهیم سرتاسر خاک کشورمان در گرو اقتصاد خودمان باشد نه بیگانگان؛ و در آخر این ما هستیم که با خریدمان سبب افزایش کیفیت محصولات در دیار خودمان می شویم.

بدانیم که چرخۀ عرضه و تقاضا به ما بستگی دارد. این تقاضای ما است که عرضه و پخش محصولات را در پی دارد. چه بسا "کاشت" را ما انجام می دهیم، "داشت" را تولیدکنندگان و کارگران ایرانی و باز هم "برداشت" از آن ماست. برداشتی که می تواند تمام تلاش های کارگران ایرانی را تبدیل به ثمره ای گرانقدر نماید و این ثمره باقی می ماند برای آیندگان.

پس دوستان عزیز، بیایید آب را گِل نکنیم؛ شاید در آن دوردست ها آیندگانی منتظر نوشیدن جرعه ای از این آب باشند.